Beklenti

bir bitki gibi büyüdün
belirsiz ve sahipsizce
ovalarýn engin eteklerinde
þehirlerin içinde
maviye bürünürken
þafak gökyüzüyle...
sakýn hissetirme
içindeki derin hüznü
kaç bahar, kaç yaz
geldi ve geçti diye...
ümitlere yarýnlar gibi sarýl,
sakýn ümitsizlik yeisine bürünme
yaþamýn acýmasýz sillesi içinde

ufacýk serçeler uçuyor
kavak aðacýnýn dallarýnda
seni görmek istemiþtim
Main nehirinin kýyýlarýnda…
sonra evsiz adamlar,
aceleyle koþup yorulanlar,
ve sabahýn köründe bu iþ telaþý,
insan bir de sevdaya tutulmuþsa
“yandý onun anasý”
beklentiler, beklentiler
hepsi hayatýn acýsý,
derisi dökülen zaman
sýyrýlarak kaçýyor aradan
bir yolunu bulup
kavuþmalý insan sana
ismini bilmiyorum ki
þiirler yazarak baðýrayým arkandan,
umutsuz koþullar içinde
evlerimiz korkuyla bürünmüþ
yorganlarýmýz beklentilerimiz olup
üstümüze örtünmüþ
ah beklentiler, beklentiler
ömrümüzü yedi bitirdiler
güven tazelediler
yorgunluk içindeyken
kaç züppe geçti bu yollardan
kýrarak kadehleri
içki sarhosluðu içinde...
ah beklentiler, beklentiler
ömrümüzü yiyip bitirdiler
narince bahçelerinin,
güzel kokularý gibiydiler

Hasan Hüseyin Arslan, 2006 sonbahar Frankfurt’ta Main Nehiri kiyilarinda yaptigim bir gezinti sirasinda yazilmistir. Yani özel birine dogrudan yazilan bir siir degildir, sadece o ana kadar icimde birikmis olan üzüntüleri atmak icin kaleme alinmistir. Saygilarimla....
Sosyal Medyada Paylaşın: