öylesine...

’keþkeler’ ne kadar sýðarsa yaþanmýþlýða

iþte o kadar sýraladým hepsini;

merdivenli sokaðýn sonunda buldum seni

ýhlamur kokulu sokaklarýn
kaldýrým taþlarýnda dolaþtý içimdeki çocuk

en kanamalý halimde
yara bereme bakmadý gülüþlerim

bilirim;
en az bu kent kadar yorgun
ve yaralý kadýnlýðým

ve denizde tuz buz duran güneþten
daha parçalanmýþ kalbimi
kimse duymaz

bu silik ýþýklar saklar
yüzümde onca izi


ah! diyorum keþke,
keþke; yüzündeki gülüþü aþýrsaydý
haylaz çocukluðum

saçlarým saklayabilseydi nefesini
çay sýcaðýnda düþseydi ellerim ellerine


Ýstanbul’ u ikiye ayýran sen miydin bunca zaman?


bir yaný sen bu kentin
bir yaný ben

adýn; a þ k
ellerin ellerime dokunmadan


sesin þiirde mühür
sesin gecemde huzur




Sosyal Medyada Paylaşın: