"sen” diye ölür içimdeki hücreler
Ve ben yaþlanmam o zaman
Yokluðundur, inan hiç unutmam...
Aþk yüreðime yaslanýrda, defalarca
Sen yoksun diye-uçuruma iteklerim...
“sen” diye aðlar gözlerim
Ve ben o damlalarý “rahmet” diye saklarým
Ýþte o zaman zemzemli yaþamanýn tadýna varýrým.
Madem ki yakýnsýn ölüm kadar
Yüreðimin yanýna koy sönmemiþ volkaný
Gör-bak hangisi daha soðuk, anlarsýn...
“sen” diye düþer bu yürek
Zaman yine yanlýþ-yine ayný adres:
“kahpe yalnýzlýk” uzak dur artýk!
-bunca acýya katlanýr mý hiç yürek
Unutma(m)...