Hanginize yeter

tüketirken hayatý ölüme birikir insan

güneþimi gölgeler sýð gülüþleriniz

bulutlardan çocuk peydahlar kaldýrým gülleri
böyle çoðalýr insanlýðýnýz !

sanýrsýnýz ; bir kesikte býrakýlýr adamlýk
ya da ince bir zarda yýrtýlýr namus
ar nedir bir bilseniz
arsýzlýðýnýzdan utanýrsýnýz

gece; açýk mezar her birinize

ey insan
beni sen bozdun
kendini kaybettiðinde

dilsiz surlarýn geveze yazýlarýyým
bastýrýlmýþ açlýklarýn
taþkýn kavgalarýn sebebiyim

özgürlük;
kanadýnda sürgünse baþsýz güvercinlerin
kayýp kuþaða borcumdur g e n ç l i k


yarý çýplak vitrinlerde eskimeyen yüzüyüm bu kentin

cumbalarý göðsüme yaslý dar sokaklara açýlýr bacaklarým
tokmaðý düþmüþ kapýlarým açýlmýyorsa yüzünüze,
kalýn orada !
sebepsiz fethetme telaþýnýz

ellerinizde paslý geçmiþim...
medeniyete peþkeþ çekilen
sizin insanlýðýnýz

bacaklarýma yaslanarak çöken mor vücutlar
sizin çocuklarýnýz
sahipsiz cesetlerden daha acýtýr canýmý umarsýz geçiþleriniz
farkýnda deðilsiniz


kim ki beni anlamaya kalksa yediverenime baksýn
gübresinde kaç kurþun !
ölüm kaç renk durur bende !


hanginize yeter
göðümden saðýp
göðsümden emzirdiðim mavi


kimsenin kalabalýðýna çekemediði
derin bir yalnýzlýk gözlerim



Sosyal Medyada Paylaşın: