Tramvaylar bekleşirken

Uykularým bir þeyler kaybediyor
kendim olan ben, kendimi arýyorum
gecenin virtüözünde…

Tramvaylar bekleþirken
ben þarký söylüyorum sessizce,
kahramaný(m) ben oluyorum bu defa.

Tramvaylar bekleþirken,
Yahudi oluyorum, asarak kendimi Sivas’ýn katliamýnda
yol vererek yürüyorum daðlara…
Daðlara doðru yürüyerek, peþtamallarý kana bulanmýþ kadýnlarýmý dinliyorum,
—kadýnlýðýmdan uzak.

Tramvaylar bekleþirken,
çocuklarýn gölgesine saklanýyorum
hatýrýmý istiyorum onlardan.
Kürtçe bir ezgi yakýyorum sonra…
götürülüyorum kapý çalýnýrken,
—ben, gitmiþ oluyorum.
Bedevi ruhum polene çalýyor
rengi soluk,
yorgun bir kýyamet sabahý kadar,
hüzünlü büyüyor eteklerimde kadýnlýðým…
yorgun bir kýyamet sabahý kadar,
hüzünlü seviþiyor bedenim.

Bir sözcük bekliyorum ay ýþýðýnda
gece, yol veriyor düþlerime…
Tramvaylar bekleþirken,
adam deðdiriyorum dizlerime,
mor daðlarýn gölgesinde
son kez öldürüyorum kendimi…


2004/ ocak

Sosyal Medyada Paylaşın: