UNUTULMAK NE ACI

insan tekbaþýna oluyor bazen
ne gen var ne de giden
sanki sessiz bir rüzðar esiyor içime
çýðlýk atarsýnda duyan olmuyor

resimlerle avuturuz gönüllerimizi
gün olur anlatamayýz dertlerimizi
tutamayýz gözyaþlarýmýzý geceleri
yazýlan mektuplarýn cevabý gelmiyor

þimdi seni hatýrlamak geçiyor aklýmdan
sanki hiç seni tanýmamýþ bir gonca gibisin
hep saksýda büyümek için bekledin belkide
sevgi gördüðünde mutluluk verdinmi birilerine

bir yaðmur gibi yaðmazmýsýn gecelerime
bir güneþ gibi doðmazmýsýn gözlerime
unutan olsunda sen býrakma
çünkü UNUTULMAK GÝBÝSÝ VARMI?

ümitlerimiz,hayali mahsun olmasýn
gelmezsen eðer güneþim doðmasýn
tek sen ol yaðmurum bana aðlayasýn
yeterki gitme yanýmda kal gülüm...

teneþirin üstüne yatarsýn birgün
arkana bakacaksýn kimim var diye
sevdiklerim seni saraken kefene
anlayaksýn yalnýz olduðunu

oysa ne güzeldi diyeceksin o günler
bir zamanlar ötüyordu bülbüller
kuþlar uçuyordu,gözlerim gülüyor
taaki seninle olduðum güne kadar


Sosyal Medyada Paylaşın: