dinle ey Þila!..
çamuru nasýl kirletemez ise lapa lapa yaðan kar
korkma üþümez senin de ellerin
çekinme bas baðrýma
erir de donmaz yüreðin
ey Þila!..
konuþsam dilim yanar
susmaya sabrým yok
senden arta kalan
kömür rengi bir hüzün
üryaným zemheri ayazýnda beni koynuna al!..
senin de tükendi nefesin
ýsýtmaya yetmiyor bak
biliyorum yanýk karanfiller kadar hisli kokmaz
yine de al
al iþte Þila!..
bi baþýma derledim
bu zeytin geceyi senden baþka kime vereyim
kaldýr baþýný göðe bak Þila!..
mevzilerinden firar ediyor teker teker yýldýzlar
yerde kimse dilek tutmuyor
ay da küstü senden sonra
bulutlarýn ardýndan çýkmýyor
utanma Þila!..
yeminlerinle sal beni suya
toprak çürütmüyor
göm gözlerine umutlarýmý
bu dünyada kimse senin kadar öldürmüyor