BEN BİR KÖY ÖGRETMENİYİM

Ben bir köy öðretmenim dað köylerin birinde
Rengârenk çiçek açan yurdun icra yerinde

Omzumda neslin yükü elde silah kalem tam
Ben köy öðretmeniyim köy göreve talibim

Köyde okul bir sýra bir tahta tam virane
Nereye baksam enkaz kur umut tamirhane

Yaðmur alýr durmadan pencerenin camýndan
En ücrada kýrýlmýþ akan tavan damýndan

Milli his uyandýrmýþ olsam ne mutlu bana
Fidanlarýmýn ruhunda su içtim kana kana

Yok, sýra kara tahta akan çatý dinleteyim
Yokluk içinde varlýk kaç fidan anlatayým

Bozkýrýnda yeþerdim topraða akmalýyým
Kazma iþler nasýrlý eller ter kokmalýyým

Kucak aç köy çocuða kýzýl çember içinde
Ben olmazsam köy çocuk kalýr kurþun ucunda

Ben gitmezsem o köye köy yaslý mahzun kalýr
Iþýk aðacýndan nur çiçekleri kim alýr

Alýnýmda ýþýk gözde nur gitmem götürme þehre
Köyün çeþme deresi akmasý gerek nehre

Umut sevgi çarpar kalp dað baþý en yücede
Çýplak ayak yürek fert motif dili hecede

Isýtýrým yurdumu kara göklü yýldýzdan
Al benim gönlümden o çiçek açsýn geç yazdan

Daðýn düz ovasýnda kerpiç ev arasýnda
Kireçten boyalý ak siyah köy merasýnda

Fidelerin ayakta kir lastik naylon terlik
Sunmalýyým hamlemle ilim irfan yurt birlik

Ütüsüz ceket, adi kumaþtan var kravat
Dað aþýmýnda çalýþ yeni umutlar avut

Kuru ekmek Soðan su olsa günlük nafakam
Çiçekler yeþerteyim huzur alsýn Afakým


Alýp bavulumu Keçi yol týrmanmýþým
Giysilerim yarýsýný çakýrdikenden hýþým

Bura dað köy kurt kuþa Göðün kýyý da kalmýþ
Alýn yazým çamurlu köy yol kader yazýlmýþ

Çýtýr çýtýr yanan hep sobada tezek koku
Bizi üþüten soðuk deðil ilimsizlik oku

Yazar duvar tahtama uzanan el tutarým
Köy okuma uðruna tebeþir kan yutarým

Tüm günüm kara tahta, parmaklarým tebeþir
Fecrimde köy güreþir hep burda kalsam esir

Çiçek kalmýþ Örtülü üstü tezgâh altýndan
Duyarsýzlýk ucunda nesil kalksýn bahtýndan

Vatan için büyüyen endiþeler kaynaðý
Özgür deðil dünyanda kaplamýþ kin deðneði

Unutulmuþ nesle pak gün nakýþ katmanýyým
Dað köyünde gönüllü bir köy öðretmeniyim

(DEMYANLÝ) ÝBRAHÝM ÖZDEMÝR

Sosyal Medyada Paylaşın: