ERTELEDÝÐÝM ZAMANLAR
Sevinci yok olan gözlerim de,
Küme küme hüzün bulutlarý dolaþýyor.
Yanaklarýmda derin izler.
Omuzlarým da dað gibi bir yük.
Hayatý, bir pula satacak kadar
Kahýr doluyum !..
Ellerimin ulaþamadýðý yerlerdeki
Düþüncelerime, dokunmak istiyorum.
Hesap sormak.
Lakin ;
Mesnetsizim.
Damarlarýmda kaným,
Sözüm dudaklarýmda kuruyor
Daha yere bile düþmeden.
Susuyorum !...
Ýçimde alev alan her kelimeyi,
Gözyaþlarýmla bir bir söndürüyorum.
Düþünüyorum da ;
Buz üstünde yaþamak dý bizimkisi.
Ateþ yüklü gemiler de yol almak.
Olmayacak duaya amin diyerek,
Zorlamaktý belki, imkansýzlýklarý…
Þimdi ;
Unutmaya çalýþýyorum !...
Lakin,
Ýnsan içine dönünce,
Hafýzasýný seyrediyor çoðu zaman.
Bir resmi geçit baþlýyor
Birbiri ardýna sýralanmýþ.
Yüreðimin yaslandýðý mor sümbüllü daðlar
Geliyor aklýma.
Mutlu anlar,
Umudu, yakaladýðým halde
Ertelediðim zamanlar,
Avuçlarýmdan akýp gidenler...
Yaþanmasý gereken anlara zulm eden
Kurallar,günahlar ve ayýplara,
Eklenen,
Tarifsiz öfkeler...
Offf !...
Hiç yere,
Kurban ettik bir ömrü daha bayram bile gelmeden.
Hande HAGHGOUÝ
19.10.2008,pazar
çengelköy/ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.