BAK DEMEDÝ DEME !...
Ne çok kýzýl þafaklar bekledim al benekli muþtularla
Uyanmak için sabaha,
Tütün kokan odalarda.
Çile sardým, gergefime baharlar iþledim.
Demlerken düþlerimi kor ateþler içinde,
Yanan yerlerime aldýrmadým, kaybettiklerimin.
Þimdi sen bakma benim göl misali
Durgun sularýma,
Boran olur,tipi olur yaðarým uðursuz gecelere.
Þimþek olur çakarým gözlerine.
Bak demedi deme !
Milleti uyandýrýr, suyunu bulandýrýrm.
Sanma ki açmam arayý,
Sanma ki deþmem yarayý
Kanatýrým, kapanmaya yüz tutmuþ kabuklarýný
Acýtýrým acýlarýný.
Þahinde olsan, iki baþlý kartal da olsan uçurtmam üzerimde,
Hiç düþünmem doðrultur namluyu üzerine,
Vururum, kýrarým kanatlarýný.
Söker alýrým yüreðindekileri.
Bak demedi deme !
Akýllý ol, basma bam telime.
Açarým gizli kalmýþ kutuyu, dökerim ortalýða kötüyü.
Rezil ederim.
Baðýrtma beni, naralar attýrma bana,
Müzmin bir hastalýk gibi býrakmam yapýþýrým yakana.
Dönmesin baþým.
Allaha and olsun ki yaparým.
Afiþ afiþ asarým seni her köþe baþýna
Yansa da caným,
Aksa da kaným savaþýrým son damlasýna kadar,
Býrakmam yiðidimi yerde,yük olmaz bana sýrtlarým.
Vazgeçmem.
Kaný kanla yýkarým.
Namerdim yaparým.
Bak demedi deme !
Kaparým gözlerimi, geçerim her þeyden
Senide beni de yakarým.
25.02.2009çarþamba
çengelköy/ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.