bir kucak dolusu kadar sessizlikti bu hayat dost diye çaðrýlan gece her gün doðarken aðlýyordu zaman renk deðiþtirirken yaþananlara veda bile edemiyordu. hayat iþte söylenecek ne varsa bana sen söyle gözyaþlarýnla anlatma. vedalarda bile tatlý bir tebessüm var gün ýþýðýný görünce mutlu olur adý yoktu bir çok þeyin. hayat iþte... gözyaþý yaðmurlarý dursun diye dualar ederken istiyorlardý ki kimse üzülmesin geceler gözyaþlarýný hep severdi, gece onun arkadaþýydý onun her þeyiydi, mutluluðun bir adý vardý tarif dahi edilmeyen onu hatýrlatan sessizlikle iç içe yýðýnla sokaklar numarasýz evler derelerden gelen su sesleri geceyi deliyordu hepsi bir düþ gibiydi kucak dolusu umuttu. yeni bir gün doðuþuna gülümsemek zamana eþlik etmek çok zordu sonsuzluða bakmak gibi aslýnda karanlýktý her yer aydýnlýklar bile. * Mehmet Demir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.