İniltiler

Parlak maskelerin ardýnda yýpranmýþ kalpler,
Çürüyen bir dünyada kaybolmuþ, yalnýz geceler.
Bir zamanlar umutla parlayan gözler þimdi solgun,
Karanlýðýn kucaðýnda, sessiz bir inilti.

Kopuk baðlarýn aðý, ruhlarý esir alýr,
Kimlikler yitirilir, kalpler paslanýr.
Medeniyetin kalýntýlarý arasýnda,
Boþlukta asýlý, anlamsýz bir varoluþ.

Ýçimizdeki savaþ, hiç dinmeyen bir fýrtýna,
Yorgunluk ve umutsuzluk, ruhu kemiriyor.
Bir zamanlar hayal ettiðimiz gelecekler,
Þimdi sadece birer toz zerresi gibi daðýlýyor.

Kendimizi ararken, aynalarda yabancý yüzler,
Geçmiþin izleri, geleceðin belirsizliði.
Bir hiç uðruna yaþamak mý kaderimiz,

Belki de bir cevap yoktur, belki de bir anlam yoktur,
Sadece sonsuz bir boþluk ve biz.
Ve biz, bu boþlukta kendi hikayemizi yazarýz..
Sosyal Medyada Paylaşın: