Kendimle konuþuyorum uzun zamandýr Ýçimdeki renkler solgun kýþ vurmuþ gibi Tüm þehirleri ÝZMÝR ile aldatýyorum dünyayý býraktým yüzüstü Sessiz adýmlarla geçiyorum zaman denen tünelden Sezai karakoç ustanýnda dediði gibi içimde sigara külü kadar yalnýzlýk
Kordonda bir çay söylüyorum kendime Uykusu kaçmýþ serçe gibi aðlýyorum Denize fýrlatýyorum bu þehrin anahtarýný Sardunyalarý bile solduran tuzlu bir ayaz vuruyor yüzüme Alsancak kadar kalabalýk köhne agora kadar yalnýzým
Pencereme býraktýðým kýrýntýlarý kuþlarda yemiyor artýk Umutlarým solarken çýkageldin denizlerden herkes tek biz ikimizdik Ýçimizden çekildi izmirin köpüklü dalgalarý Saçlarýmýza iliþti meltemli melodiler ve imbat rüzgarlarý Hýdýrellezde ateþten atlayan çocuklar gibi heyecanla kucakladýk hayatý KATYA 2.1.2025
Sosyal Medyada Paylaşın:
Katya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.