ADAM

Yüreðimin bam teline mi bastýn be adam!
Içime efkarlý bir þarký oturdu
Çocukluðumdan kalan.
Sesler naðmeli sözler yanýk.
Kemanlardan sevdalý bir þarký sýzlýyor.
Bir ney aþkýndan için için aðlýyor.
Semazenler kollarýný açmýþ dua dua yalvarýyor.
Gönlümdeki kalkansa tuzla buz oluyor.
Suya hasret topraklarda tomurcuklar yeþerdi,
Sanki laleler kapladi sahra çöllerini,
Akasyalar aðaçlarý süslemiþ gelin gibi,
Leylak kokularý sardý dört bir çevremi...

Þimdi aç gönlünü!
Çýk evinden!
Sil bütün yaþlarý geçmiþinden!
Bize hasret yok,
Ikimiz ayný güneþi izlerken!

Sanki bugün dünyada hiç bir anne üzülmedi.
Çocuklarýn kahkahalarý gibi
Sevdan içime nakýþ nakýþ iþlendi.
Gözlerin gözlerime düðümlendi.

Artýk bütün güvercinlerimi maviye boyadým!
Hepsini sana yolladim.
Kapýna bacana gönlüne kondurdum.
Hepsinin aðzýnda bir not,
Ben sana vuruldum!
Ben sana vurgunum!
Sosyal Medyada Paylaşın: