Giden Oluruz

Tüm acýlar huzura tomurcuklanýr,
Gündüz þafaklanýr, geceler sabaha vuslatlanýr,
Zaman akar, her þey yerinde kalýr,
Giden sen olursun...

Tüm renkler solarken gözlerinde,
Sözlerin yarým kalýr, izlerin silinir,
Ýçindeki fýrtýnalar diner, sonra sakin bir yaðmur baþlar,
Geriye kalan bir avuç hatýradýr,
Giden sen olursun...

Her düþüþ bir baþlangýcýn habercisi,
Küllerinden doðan bir ruh misali,
Unutulmaz sanýrsýn, ama yaþanan mazi bilir ki;
Yoluna devam eden, daima kaybolan olur,
Ýþte o an; giden ben olurum...

Hafifler tüm yükün, kalbin rahatlar,
Bir zamanla seni konuk eden gönlüm boþalýr,
Sakladýðým raftaki anýlar, birer birer yere düþer,
Rüzgarla savrulur, sonra yanan bir þöminede duman olur,
Giden sen olursun...

Sessizliðin içinde yankýlanýr adýmlarýn,
Bir iz býrakmadan geçersin yollarý,
Düþlerin biter, uyanýrsýn ansýzýn,
Geride kalan hüzünlere sýðýnýp,
Aynadaki keþkelerle dolu çehrene bakarsýn,
Ýþte o an,
Giden hep sen olursun...

Yýldýzlar gökyüzünden teker teker kayar,
Bir dilek tutarsýn, ama bilirsin ki,
Gözlerinde tükenen ýþýk, bir daha doðmaz,
Dönersin arkaný, geriye bakmazsýn,
Ýþte o vakit, senden giden ben olurum...

Bir adým atarsýn, yollar ayrýlýr,
Geceye karýþýr yalnýzlýðýnýn sesi,
Nefesinin ahý daðýlýr rüzgarlara,
Bakarsýn etrafýna, sanki her þey solgun bir hatýra,
Ýþte o an,
Giden sen olursun...

Karanlýðýn içinde kaybolan bir gölge,
Her adýmýn ardýnda belirsiz bir iz,
Zaman, seni unutturur sanýrsýn,
Sessizce, umarsýzca çekip gidersin...
Ýþte o gizden giden ben olurum...

Kapanmayan yaralar açýlýr birer birer,
Rüzgar esince içine bir hüzün savurur,
Kokun kaybolur, sesin unutulur,
Hatýralar odanda sessiz, sesinde saklý kalýr,
Benden giden sen olursun...

Belki bu gidiþ yolculuðunun sonu hiç bitmeyecek,
Bir döngüde savrulup duracaksýn,
Her geri dönmek istediðinde,
Geçmiþin seni bedenine mýhlayacak,
O vakit ruhun, senden çok uzaklarda olacak,
Çünkü benden giden sen olacaksýn…

Bilir misin?
Her durak bir vedadýr aslýnda,
Uðurlanan sen, beklenen yine sen olursun,
Gözlerin ufukta arasa da bir ýþýk,
Ellerin deðse de yakamozun suyuna,
O vakit anlarsýn, dehlizler karanlýkla aydýnlanmaz,
Bilirsin ki, giden sen olursun...

Suskunluðun anlatamadýðý ne varsa,
Kalbinin derinliklerinde yankýlanýr,
Geçmiþin izleri silik bir hatýradýr,
Geride kalan metruk kalbinde sýzýdýr...
Ama giden hep sen olursun,

Zaman seni sürüklerken bilinmezliðe,
Bir cevap ararsýn sensizliðe,
Ama bulamazsýn,
Çünkü yol bitse de, arayýþ hiç sonlanmaz,
Ýþte o an, içindeki boþlukla baþ baþa kalýrsýn,
Ve giden, hem ben, hem sen olursun...
Sosyal Medyada Paylaşın: