buz kýyýsý bu ilk tatlý söz rüyadan uyanýrmýþ gibi þaþkýn içimi doldurmaya çalýþýyorum seninle kelimeler olmasaydý kedi gibi mýrýldanýrdým göðe sarkan sesimle
olmanýn sesiz varoluþu akýp gitmenin uyumunu uzatarak ve renklere çarparak büyümek ve çiseleyen yaðmur gibi aðlamak
ne sonu var ne baþý bakýnca içi boþ harf yumaklarý sýralanýp bir abide olmak istiyor belki fakat yýkýlýp kaybolunca fikir boþluða kapýlan yolcunun dramý baþlýyor sinemalarda
iþte þimdi öpülürken suskun kalabiliriz hiç çekmeden saða sola sonsuzluðu ürperip mutlu olmanýn son noktasýný hissetmek yeter beyaz bulutlara karýþýrken.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.