Dervişin Aşkı

Ey aþkýn en güzeli,
Cevherini kalbimde sakladýðým,
Bir nefesle yakýp, bin gözyaþýyla söndüðüm.

Susmaz içimdeki feryat,
Duyulur her nefes alýþta,
Ýçimde hicranýn sesi.

Ben yolcuyum;
Kendi gölgeme bile uzak,
Sýrtýmda zamandan yýrtýlmýþ yaralar,
Her adýmda daha da derinleþen.

Bir gönül þehriydim,
Sel aldý sokaklarýmý
Vazgeçtim benliðimden,
Daldým mahþerin ýrmaklarýna.

Köklerimden bir dua serpildi semaya,
Yedi dilde zikrettim hayatý,
Ama yine de bu aþk,
Bir çýkmaz sokak gibi sardý beni.
Har içine düþtüm,
Zikrinle yandým.

Geceler gündüzleri kovalar
Ve gündüzler gecelerde evrilir.
Ey kaybolmuþ zaman,
Sana mahkûm bir derviþim ben.

Ben umman deðilim,
Yalnýzca bir hicran derviþi,
Ömrünü aþkýn hizmetine sunmuþ.
Ne garip bir yolcu,
Ne de evinden uzak düþmüþ bir muhacir,
Bir yerden bir yere savrulan bir caným.

Dilimin ucunda yýllanmýþ bir þiir,
Söylesem kül olur gönül defterim.
Beyitlerle dolu gönlüm,
Ama bir tek kelam yetmiyor,
Derdimi anlatmaya.

Ey Hüda,
Kimseye verme böylesi bir hicran,
Eksik kalýr tüm kelimeler,
Seni anlatmaya.

Sosyal Medyada Paylaşın: