raylara öksüzlüðümü çize çize
ben kalýrým istasyonlarda
siz binip trenlere gidersiniz
acýnýn vagonlarý geçer içimden
çöker omuzlarýma yaþam aðrýsý
ben uzaklardaki geleceðe tutunan çocuk
isteðim bir hýrka bir umut
siz hiç duydunuz mu sesimdeki ayazý
yüzümde kalan gülümsemeler gibi
ben kutup yýldýzýna bakarým
siz aklýnýzý düþürüp gidersiniz
gönlümde açan çiçekler solar sessizce
umudun rengi küser gözlerimde
çöker gecelerime gariplik
bir diyar kurarým düþlerimde
ben ateþ böceðini arayan çocuk
düþümde gelecek kokusu
siz hiç duydunuz mu sesimdeki ayazý
Sýtký Özkaya
08.12.2024 /Antalya