Ev'e

yýðýn hüzünle bulup getirmiþler annemi
yalarken duvarlar etindeki topraðý

annem topraðý özlüyor...

öldürdüðüm zamanlarýn üzerini örtmek için getirdiniz diyorum
utancýmdan renk renk boyadýðým odalar akarken yüzümden
bir hediye açýlýr gibi kalkýyor göðsümdeki kabuklar

"ahh! yýðýn yalnýzlýkla ezilmiþ oðlum" diyor annem
emerken duvarlar etimi

tanrýnýn bile unuttuðu bir duaya baþlýyor sonra...

kanaya kanaya karýþýyorum pencerenin ardýndaki karanlýða
düþtüðünde baþým omzuna, taþýyor yüreðim
musluktan damlayan suyla akýp gidiyorum bu evden uzaklara

bugün daðýlmýþ omurganla bir arada duran bir þiir buldum aynada...
Sosyal Medyada Paylaşın: