pencereden ellerimi çýkarýp içine dolarsýn diye açtýðým avuçlarýmdan taþarken bir gök yalnýzlýk tüm mahalleye, güneþ gibi kýþlarýn aktýðý oluklar aðýr gelirken caddelere (karýn yaktýðýný düþün þimdi...)
kapattým hemen o pencereyi! uçup gitmesin ev diye
odalarýna sýðamadýðým o evde bulutlarýmla indirdiðim cam çerçeve… aðýr gelmesin diye bu enkaz, yüreðime
beni her seferinde sýcacýk karþýlayan o kollar sihrini mi kaybetti de ortada kaldým öyle?
yoksa evrenimden eksilen bir çift ayak sesi mi sarsacak temelleri þimdi, artýk içinde gezinmediðin bir evin, balkondan tüm anýlarý tükürmesi mi yüzüme?
(sorulardan sýkýlmýþ bir tanrý gelecek þimdi)
biliyorum!
nefret etmek mi daha çabuk ýsýtacak yüreðini, yoksa sevmeye deðer þeyler ararken mi yanýp kül olacaksýn” diye soracak.
(cevaplarý duymaktan sýkýlmýþ bir tanrý)
anlaþýlan o ki bu yürekle lanetlenmiþim!
(boþa harcadýðým zamanlarý getirip salonun ortasýna yýðan bir iblis gelecek þimdi)
biliyorum!
paramparça yüreðime paramparça olacak baþka anýlar hediye edecek
sonra da yansýyýp aynaya “yalnýzlýðýn artýk benimkiyle kýyaslanabilir” diyecek
Sosyal Medyada Paylaşın:
Lautreamont Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.