Çok dýþarýda mý kaldým?!..
Dokunmuyor sanki o kadar
Hayatýn elleri…
Sesler girse de penceremden içeri,
Yine de uzak bir yerin sesleri…
Çok önceleri küstüren kendine;
Çok fena tökezlediðim…
Yürüyorum yine de o sokaklarýndan birinde;
Çok yollar aþmýþ birinin
Görmüþ geçirmiþ ayaklarýyla,
Dokunuyorum o sokaða.
Tökezlemiþim, düþmüþüm
Fark etmeyen bir yere varmýþ
birinin adýmlarýyla;
Yürüyorum dokunmadan sert rüzgarý,
hayatýn…
Dokunduklarýnýn arasýndan
Bir yer açýyorum kendime;
Issýz bir çöl,
Ruh okþayan küçücük bir esintinin
bile olmadýðý…
Üþümekten korkanlarýn
Düþtüðü ’ikilem’e yuvarlanýyorum
tepetaklak…
Üþümeyeyim derken,
Ýçi bir hoþ eden ürperiþinden de
Mahrum kalýyorum baharýn…
Küstüðüm o hayat
O esintiden bir gýdým bile sunmuyor bana;
“Ben de küstüm sana” diyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.