GÜN OLUR

“Deli rüzgârlar içinde, mavi düþlerin izinde, gün olur, ben de var olurum.”

Gün olur, rüzgâr olur savurur beni,
Bir kayýðýn izinde köpük köpük.
Gün olur, daðlarýn baþýnda bulurum kendimi,
Bir dað çiçeðinin özlemiyle yanmýþ.

Gün olur, sessizlikte yankýlanýr içim,
Taþlara çarpan suyun sesiyle.
Gökyüzü konuþur, toprak fýsýldar,
Ve ben, her dalgada yeniden var olurum.

Gün olur, bir düþ olur yolum;
Ne ardý sorulur, ne önü bilinir.
Sadece giderim,
Giderim o mavilikte, o güneþte,
O deli rüzgârýn peþinde…

Gün olur, bir aðacýn gövdesine yaslanýrým,
Kökleriyle topraða, dallarýyla bulutlara baðlý.
Gün olur, yýldýzlar çaðýrýr beni,
Gökyüzünde ince bir ýslýk gibi.

Hele o dalgalar, hele o dalgalar,
Her bir kývrýmýnda bir sýr saklar.
Deniz susmaz, anlatýr da anlatýr,
Kimi zaman neþeli, kimi zaman hüzünlü.

Gün olur, bir taþýn gölgesinde dururum,
Bir karýnca ordusunun izinde.
Gün olur, unutulmuþ bir patikada,
Kendi ayak izlerimi ararým.

Ve gün olur,
Baþlar yeniden bu rüya,
Maviyle, güneþle, deli gibi...

Halil Kumcu
5 Aralýk 2024 / Perþembe / Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: