AYRILIĞI DEME BANA..

Ayrýlýðý deme bana...

Hüzün kokan ellerinden bahset!
Seni sevdiðim kýsacýk,
Gökkuþaðý altýndan ýþýl ýþýl
Uzak bir akarsu kýyýsý kadar.
Maviyi özleyen kuþlar kadar.
Kaldýrým tozlarý uçuþuyor,
Sevgim býrakmýyor seni...

Akþam Fatih civarýndan kayboluyor!
Deniz kýyýsý senden habersiz.
Eski evler sesinle saklý.
Anlamaz sanma sakýn!
Duvar içlerinde asýl sevgiyle aydýnlanýrlar.
Evlerden kaybolur yüreðinden.
Þu gördüðün maziler yokuþu,
Eski gün görmüþ rüyalar,
Ayrýlýðý ne sanýyorlar?
Üzülmek ne mümkün?
Eski Bostancý sahiline çýkan yollar,
Kaybolmaya niyetli nice sensiz sevdalýlar!
Tarih olmuyor,
Bir idam sabahýnda uçarcasýna bedeninden aþkýn mahkumlar,
Tövbesi çok asi.
Sefil bir yaralý mertebesi sanki.
Üzülmeye yoktur hissi.

Ayrýlýðý deme bana...
Kurtlar ormanlar daha.
Yalnýzlýðýn vuruþacaðý bir geçen gün daha.
Silahým yok artýk!
Kendimi vurmamsa an meselesi.
Eriyen kar taneleri misali.
Þimdi kalan her þeyi.

Ayrýlýðý kalanlarýn sensiz çektiði...

23/04/2024
Saat. 15.00
YAZAR: YILMAZ SÜSLÜ

Sosyal Medyada Paylaşın: