Hissizleþince asýl olurmuþ içindekine veda, Sessizlikle yankýlanýr ruhumda her seda. Meðer asýl vedalar, habersiz olanmýþ, Bir gecede biter, kalp yangýnla dolarmýþ.
O bir gecede bitirdi, Bense bir ömür harcýyorum bir gözyaþýna sýðdýramadýklarýmý, Kum saatinden dökülen umut taneleri gibi . Ölmedim belki ama yaþýyor da sayýlmam, Yarým kalmýþ bir hikâyeyim, kalem kalem yazýlýrým Doyamam...
Her nefeste eksilir, bir yaným yok olur, Gidenle kalan arasýnda bu hayat savrulur. Öðrendim ki vedalar, sessizce can yakar, bu yürek burkulur Ve kalp en derin sýzýyla, sessiz sessiz zincire vurulur.
Ebulfez Taþdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
EBU'LFEZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.