Sormuyorsun neden karanlýk odam, Neden yalnýz sandalyem ve masam Ve neden aydýnlatmýyor Güneþ odamý Kaðýt öksüz, kalem öksüz Ve neden iki büklüm bu adam
Gözlerim sabahý bekleyen Güneþ gibi, Kokun burnumda ölümü bekleyen soðuk ten gibi Ellerin kalbime doðmuþ bebeðin alacaðý ilk nefes gibi Varsa bir umut doðarsa güneþ ,girerse þayet odama bir nefes Dolarsa sandalyem ve masam Kaybolur karanlýðým saçýlýr güneþ gibi
Yoksa olur mu sabahlarýn anlamý Yoksa bekler mi Güneþ sabahý Söndürmek için kalbimde ki bu azabý Kimin bu tabut ve cevapsýzsa sorular yahut Ve sorun o zaman Cenazesi kýlýnmamýþ aþkýn Kader mi , kaza mý yoksa kime bu aþkýn gazabý ?
Ebu’lfez Taþdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
EBU'LFEZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.