Baðlamsýz ve öznesiz yolcuyum. El kapýlarýndan geçen bir ömrüm. Ruhun sesleri iþitmeksizin, Soðuyan bir yaban mersin misali, Sebebi duymadýðým zýpkýn yemiþliðin! Aþýk olmanýn duygulardan kalmadýðýný Hatýrlatan bir gecenin esiriyim.
Öznelerin manasý yok! Hafif bir rüzgar, Ardýndan güzel bir çift gözle bakýþlarýndan, Ruhumu dinlemeliyim. Açýk ve de sonsuz dünyadan çýkardýðým her þey için. Baðlamsýz duygulardan kalmalýyým. Hadise ve de kalmaktan gelme aciz. Ýnsan olduðun yerden. Vurulmak için geceyle seyrellerken... Gözlerim yaðmur tanesi, Hicap duyduðum defterler boyu Alýn terinden geçemem
Ben baðlamsýz özneyim.
Yurdum mýsralar öte Kalplerden geçeceðini bile bile Dünyanýn aðýrlýðý çok vahim.
Eski bir öykülük kadarlýk kadar Mavi gökyüzünden sallandýrýlanlar Ruhun ögeleri ise tarumar.
Sevginin sonsuza kadar...
20/02/2024 Saat:21.00 Yazar:YILMAZ SÜSLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.