Ölüm gibi

O kadar yorulmuþ ki ruhum,
Canýmdan çýkmaya bile hali yok.
Hayatýn karasýyla kirlendiðinden,
Saflýk aramak ise boþ hayal.
Ayaklanmýþ bir ceset gibiyim.
Gözlerim karanlýkla kaplanmýþ,
Bedenimse yalnýzlýðý arzuluyor.
Dünyaya armaðan olsun diye,
Kendimi cezalandýrdým
Dört duvar arasýna.

Uyuyamadýktan sonra,
Güneþ doðup batmýþ ne fark eder?
Hayatýn anlamý yokken,
Yaþamýþsýn ölmüþsün ne fark eder?

Þimdilerde ölüm gibi kokuyorum.
Kimse görmek istemiyorken,
Varlýðýma katlanmak zorundalar.
Ne inkâr edebilirler beni
Ne de kabullenmeye niyetleri var.



Sosyal Medyada Paylaşın: