BİLEMEZSİN
Bu sevdanýn yükünü de ben çektim,
Cezasýný da…
Sen hiçbir þeyine dâhil deðilsin…
Niçin bir yoldan geçmeyi bu kadar sever insan,
Bir köþeye mabet gibi tutulur,
Bir pencereye bu kadar arzulu bakar,
Bilir misin?
Bilir misin bir yüzü görmek için kaç kanat çýrpar yürek,
Kaç kez kýrýlýp düþer,
Kaç kez inatla ayaða kalkar yeniden?
Bilir misin aðrý nasýl güzelleþtirir bakýþý,
Nasýl olgunlaþtýrýr bir baþý o sýzý,
Beklemeye nasýl alýþtýrýr insaný,
Düþmeyi, kalkmayý
Ve direnmeyi nasýl öðretir insana
Bilir misin?
Sen bir arabanýn gizli gizli aynasýný sevdin mi hiç,
Bir kapýnýn koluna tutunup titredin mi,
Bir þehrin bütün mahallelerine düþman kesilip
Tek bir semtine aþýk oldun mu,
Mevsimlerin eþiðinde yýl boyu susup
Ýki cümle hatýrýna nisaný bekledin mi hiç?
Sen her gün ayrý bir renge dost oldun mu,
Bir baþkasýnýn gözleriyle gezdin mi hiç,
Bir baþkasýnýn elleriyle dokundun mu çatala, kaþýða
Sen hiç birinin saçlarýný taradým mý sabahlara dek?
Ve sen çaresizlik nedir bilir misin?
Bilemezsin…
Sen ancak susmayý ve susturmayý bilirsin.
Çünkü sevdaya kapalý bir kalbin esirisin.
O saçlarý, o gözleri, o yüzü
Her dem benden uzaklara taþýyorsun
Haþa suçlamýyorum amma baðýþla
O vicdanla nasýl yaþýyorsun?
Aydýn YÜKSEL-ANKARA
06.10.2024-Çarþamba-00:05
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.