AĞAÇ ve SARMAŞIK (Sürrealist denemeler)

Senden bir þarký doladým dilime
Zaman adýnda sabahlýyor beni
Her köþeye bir aðaç dikiyorum kendimi
Sen gövdeme sarmaþýk.
Ben gök mavisi düþler kuruyorum saçlarýna
Ýkincil karanlýðýmda yaþýyorum seni hep
O firari düþlerini
Çam sakýzý çoban armaðaný gülüþlerini.

Aþk kazanýnda sevda buðusu oluyorum birden
Yasak masallar piþiyor ateþimde
Henüz hüküm giymemiþ kaçak hislerden…

Sana bitmez bir temaþa geceler
Benim siyah beyaz rüzgarlar geçiyor üzerimden
Üç kurþunla vuruyorum iyi niyetimi
Bütün renkleri yasaklayýp içime
Her geceyi ceza kesiyorum kendime.

Sonra köhne bir þehre giriyorum gözlerim kapalý
Cenk meydanýndan geçiyor gibi,
Yüreðimle el ele…
Her sokaðýn sonunda bir zindan
Demirlerin arasýndan,
Sanki saçlarýna uzuyor zaman.
Göðsünde saplý bir kýlýç,
Avucunda sahipsiz þiirler ile
Bir þair düþüyor sinenden yere;
Kan damlýyor kaleminden.
En yalýn sorular yürüyor üstüme
Mýsralarýma basarak
Bense þairliðimden kaçýyorum,
Bütün þiirlerimi asarak.

Sonra masal oluyor bütün korkular
Her gün biraz daha eskiyor hikayemiz
Biraz daha gri
Biraz daha gizemli…
Sarýlýyoruz istemeden
Ýçimizde o sevgi
Biraz daha güneþe doðru
Biraz daha uzuyoruz sanki.
Ben aðaç,
Sen sarmaþýk gibi.

Aydýn YÜKSEL-ANKARA
03.04.2016-Pazar-05.10

Sosyal Medyada Paylaşın: