Sararan yapraklarýma Soðuðun ilk dokunuþu Ýlk tadý uçlarýndaki beyaz Ve dizlerimin ilk yokuþu bu vehim Yamaçlarýmdan inmeyen o Güneþ Ýçten içe solmakta Bulutlarda asi bir telaþ Yaðmur mu karnýndaki sancý, Yoksa kar mý? Ya ufkumdan geçen bu karartý? ... Göçmen kuþlar olmalý.
Her tarafým bulut Öyle kýrýlgan, öyle tenha ki içim Ýlk rüzgârda savrulacak gibiyim Hissediyorum, Hissediyorum artýk. Ömrümün gediklerinden sýzan Bu köhne mevsim hazan.
Nerede o eski gökyüzü Nerede uçsuz bucaksýz mavim Nerede kýrlarýn yeþili, Börtü böcek, Çiçek nerede? Nerede içimdeki kýpýrtý, Umut; Ve susmayan o çocuk. Ve benden kopan ilk parçam Çocukluðum nerede?
Umursamaz olma Bu hüzün sana Sana bu matem Ey baþýmdaki son dem!
Aydýn YÜKSEL 03.01.2013-Perþembe-ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aydın YÜKSEL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.