Tu
Yaşamak.
Yaþamak..
Sevmek boynunu bükerdi aþka evrilmese.
Þehirler aðlardý yaðmurlarda, kaldýrýmlar mazinin izlerine yutkunurdu güneþ vurdukça.
Aðaçlar çicek çicek açardý baharda, vedanýn izi kalýrdý sonbaharda her yaprakta.
Geceler susardý sevdalara, þafaða öykünürdü seviþmeler, gün ýþýðý utanýrdý pencereden.
Gözler yutkunurdu bakýþlarda, saatler unuturdu kendini zaman kadranýnda.
Bir çocuk beþiðinde aðlardý, sonrada gülümserdi, sýðýndýðý anne göðsünün süt kokan limanýnda.
Çocuklar büyürdü, anne gözlerinde hiç büyümezdi çocuklar, uzayýp giden anlarda.
Kaç acýda büyürdü insan kendinde, kaç mutlulukta gülerdi gözleri güzel anlarda.
Acý sularýn aktýðý çeþmelerde arýnmak isterdi kendinden insan, acýya tabi molalarda.
Mutluluk sabýr iþiydi, kahýra katlanma sanatýydý,
Yaþamak yarýný belirsiz dehlizlerde kararlama yürümenin uçurumlardan düþme imtihanýydý.
Acý sürprizler hapisanesiydi dünya, uçsuz bucaksýz evrende, koca zamanda bir anlýk olmanýn haykýrýþýydý.
Tuzu kuru hallerde gözlere gururu koyup, numayiþ yapma sanatýydý.
Zor anlarda hemcinsinin omuzuna yaslanmanýn, hoþ görüye sýðýnma anýydý.
Ne kadar nankör karný tok olan,
Gýpta edilen olmanýn imzasýný gözlerine sürme yapýp, sonradan görme hallerinde, avam meclisini asaðýlayýp, üstün olma brövesini omuzuna takýp, havalanýp kanatsýz uçma zamanýydý.
Yataða düþüp, sari bir hastalýðýn kollarýnda paranýn pulun geçmediði ölüm anlarýnda yeniden muhasebe yapýp, iyilik meleðine evrilme rollerine bürünüp, bakýþlardan medet arama ironisinde kendine acýma sanatýydý yaþamak böyle karmaþýk bir düzendi.
Yaþarken canlýlar hep, baskalarýnda olana özendi.
Oysa yaþamak elinde olana kanaat etmekle güzeldi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.