Sorgular..

Ateþin külüne yaðmurlarý gömebilirmisin, aðlarken gökler.
Sorabilir misin kendine, duyarken acýyý içinde, dudaklarýna býraktýðýn acý gülümsemenin nedenini.
Bir yudum acý þarap ile islarken dudaklarýný yutabilirmisin acýya susayan kelimeleri.

Kaç acýya suskun kaldý gözlerin ki, yaþ pýnarlarýnda boðulurken.
Ardýna bakmadan gitmenin asaletini sorguladin mý kalbinde, göðüs kafesini darp ederken.
Acý sularla soður insan, içi kan aðlarken.
Kaç sözcük isyan etti içinde, hayata diz çökerken.

Aþaðýlanma sanatýný gözlerine sürme diye çeken yalaka yoz sürülerin ardýnda býraktýðý tozda yolunu yitirmeden yürüyenlerin onurlu duruþlarýnda daðýlýrken puslar, çocuklarýn gözlerinde güneþin doðuþunu seyretmektir mutluluk çoðu kez.

Zaman ilmeði her an bogazýmýzý sýkarken daraðacýndaki meyveleri toplamanýn telaþýyla avutuyoruz kendimizi.
Tertemiz dünyayý kirletirken, o aðaca konan bülbüller her bahar mutluluk þarkýlarýný söylüyor acýnasý hallerimize bakarak.

Kuþ konmaz kervan geçmez yollarý terk etti eþkýyalar þimdi.
Bir virüs gibi içten içe kemiriyor onursuzluk insanlýðý.
Eþkiyalýk içimizde yuvalanýrken öten bülbüllerin berhava düþlerine karýþýp gidiyor mutluluklar bir yudum canýn içinde.

Sosyal Medyada Paylaşın: