Güzelsin dünya...

Boþ bir masa, bir de kýrýk sandalye.
Yüreðim gibi, köhne bir liman.
Denizden esen hafif yel,
yüzüme dokunur durur esamesi.
Gül yüzlü bir güzel volta atýyor, her adýmýnda güzellikten ruhumda bir iz kalýyor.
Adý nedir, kimdir soramam, bakýþlarý ahu, saçlarý siyah, bakmaya doyamam, doyamam.
Gelip geçen yýllara intizarým var, böyle mi derdest eder beni, bu köhne limanlar.
Yorgun gözlerimde hafif bir sýzý, yine hayallere daldýn ey sevgi arsýzý
Bir gün terk edip gideceðim ki, bu koca ýssýzý, içimde bir ukde kalacak o gün.
Sonbahar sarý, toprak haki, yine de bir umut gözlerimde sanki, yeniden doðacakmýþ gibiyim.
Bir yudum insanýz ki, ruhumuz firarda.
Aklým karýþmýþ sanki deli bir rüzgârda.
Þu güzelin saçlarýný okþayan rüzgâr, ruhunun içinde benim gibi çapkýnlýk mý var.
Siyah bir perde çekilse önüme, yine veda etmem sevgiye, severim ölümüne.
Hayal ederim tüm güzellikleri, düser kalemime.
Kendi ardýllarýmý toplayamaz oldum, ne çabuk geçti gençlik, öldüm ben öldüm.
Yansa bedenim, savrulsa külüm, yine de sevdalýyým tüm güzelliklere, bitmez içimde ki, bu arsýz zulüm.
Siyahlar, beyazlar, maviler yeþiller, tüm renkleri harman ettim içimde süsledim sevgi ormanýný, güneþte dem buldu, tüm renkler.
Ahengi içimde, varsýn dönsün bu dünya, yaþamak hem gerçek hem de biraz hülya.
Efkar basýyor bazen isyan ediyorum, yine de seni ve içinde ki güzelliði çok seviyorum.
Gelmiþine geçmiþine yandýðým dünya.

Sosyal Medyada Paylaşın: