Bilmezler

Bilmezler,
Ardýnda býraktýðýn cam kýrýklarýyla
Geçmiþe "hoþça kal" dediðini...
Ne anlasýn ki
Elin oðlu,elin kýzý halinden,
Ne bilsin ki,
Þu derinlerde yatan sükûtunun bile
Ne badirelerden geçtiðini...
Kim duyabilir ki senden baþka
En derin sessizliklerin bile
Çýn çýn kulaðýnda
Ayrýlýk türküleri söylediðini...
Kim ne bilsin ki,
Perçem perçem yüzüne yansýmýþ
Yalnýzlýðýn resmini...

Bilmezler,
Kimin ne mücadeleler verdiðini...
Ne bilsin ki elin oðlu,elin kýzý
Tebessümünün altýnda neler gizlendiðini...
Geçti dersin,bitti dersin
Ve zoraki gülümsersin hayata,
Sanki yok olup gitmeye
Dur der,meydan okur
Yüzünün kýrýþ kýrýþ olmuþ teni...
Bir umuttur ki beklersin,
Güne merhaba diyen
Simide hasret martýlarýn sesini...
Kanatlanýp uçmak istersin,
Üstüne sirayet etmiþtir
Zümrüdü Anka’nýn sessizliði...

Biliyorum ki anlaþýlmayacaðým;
Yaþanmýþlýklarýn ve dahi sevdalarýn
Bir bir unutulup da,
Sadece tarihlerin yazýlýp çizildiði
Þu mezar taþlarýnda...
Biliyorum ki anlatamayacaðým;
Ýnsanlýðýn birer birer
Topraða gömülüp de,
Sadece deri parçalarýnýn konuþtuðu
Þu koca yaþlý dünyada...

Sosyal Medyada Paylaşın: