çocukken
sobaya odun atarken babam
rüzgarlar geçerdi içimizden
Isýtýrdý üþüyen sokaklarý
ateþi avuçlayan ekmek kokusu
gün doðarken
biz çocukken
kirmeni umuda döndürürken annem
Ýçimizde büyürdü gökyüzü
ufuklara dikerdik gözlerimizi
gün batarken
biz çocukken
zipleyip rüyalarýmýzý
ýslanan sokaklara
alakesti kurulurken okul çýkýþý
içimizde kar tufan
geçmiþ zaman
holosta masal eleyip dedem
umut dokurdu ýstarda ebem
gün dönerken
biz çocukken
þimdi toplayýp pýlýyý pýrtýyý
dirgene geçirip geçmiþi
sokaklara zil sesi yayýlýrken
silip karatahtayý
atlayýp okulun avlusundan
gitsek çocukluðumuza
buluttan yüce olurdu düþlerimiz
Ýçimizdeki çocuk
türkülerini söylerken
Sýtký Özkaya
26.10.2024 /Antalya