“Aþk olmalý!..” dedi genç kýz…
Annesinin manidar gülümsemesine tosladý
sözcükleri…
Boþaldýlar gitgide anlamlarýndan sözcükler,
Kuru harflere döndüler.
Az önce daha,
Gümbür gümbür atýyordu nabzý oysa,
Aþk denen sözcüðün
Her bir harfinde…
Kalbi vardý onlarýn içinde,
O kalbin içinde de sahibi tabii…
Annesi anlar gibiydi her þeyi…
O gülüþünde bunu da fýsýldýyor,
“Ben de geçtim o yollardan” diyordu.
Peki o alayla karýþýk ifade neydi öyle,
Bir sýrrý saklayan içinde?!..
Bir þeyin zaman içinde yuvarlanýrken
Aþýnýp dönüþmesine mi dairdi?
Dönüþümün sonunu söylüyordu
O kývrýmla, dudaklarýnda sanki…
O hazin tebessüm
Geçip giden bir þeye dair olabilirdi ancak çünkü;
“Hey gidi günler hey” der gibiydi.
Bir ara büfenin üstündeki
Gençlik resmine
Kaymýþtý gözleri öyle gülerken,
Ýç geçirmiþti derin derin…
“Aþk falan hikâye,
Sevgi saygý önemli” diye de eklemiþti
Bedeniyle söylediklerine…
“Ama tanýmýyorlar bile birbirlerini…” dedi
genç kýz…
“O kýza haksýzlýk deðil mi?!”
Komþularýnýn kýzý evlenecekti
Bir yakýnlarýnýn oðluyla…
Aileler anlaþmýþ,
Söz kesilmiþti geçenlerde…
Küçükken birlikte sokakta oynadýðý
O kýzýn güleç yüzü belirirken gözlerinde,
Teþekkür yollarken kendine
Onaylar gibi
Geçmiþten bugüne;
“Aþk olmalý!..” diye yineledi
Daha bir gür perdeden…
“Bir gün bitecek de olsa
O duygudan yoksun kalmamalý
O da, kimse de…
Kýþ gelecek nasýlsa,
Bir gün solup kuruyacaklar diye;
Baharýn ortasýnda
Suyundan mahrum etmemeli çiçekleri!”
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.