Güzel Gitmek
içimden bir Eylül geçti
sokaðýmdan bile geçmeyecek bir eylül
içimden geçti
yankýsýz bir uçurumdum
yanký oldu çýðlýðýma
yaðmur duasý gibi yaðdý içimin çölüne
okþadý hüznümün saçlarýný
can suyu verir gibi beni büyüttü
ne ben kuyulara düþecek Yusuf’tum
ne o yollarýma bekleyecek Züleyha
günahý masumlaþtýran dudaklarýyla
kýrdý dudaklarýmýn mührünü
bir Phoenix gibi külümden diriltti
sonra, bir þey oldu
hissedilen ama görünmeyen bir þey
ölüm gibi ama ölünmeyen bir þey
sanki ölü topraðý serildi üstümüze
yanlýþ anlaþýlmýþ bir yanlýþa kurban oldu bütün doðrular
haram lokma gibi kursaðýmýza dizildi aþk
o gün… olmaz olasý o gün…
bir gemi ambarýnda saklanan kaçak yolcu gibi tedirgindi
belliydi, gitmek için gelmiþti
kýlýcýný teslim eden o maðrur komutanlar gibi
titreyen elleri ile açtý teninin düðmesini
gitmeden önce
teslim etmek istiyordu kalesini
bir bebeðin saçlarýný okþar gibi tuttum ellerinden
"lütfen giyin" dedim usulca
-aþk bitince, seviþmek zülüm zaten diye mýrýldandý
yüzünde kül rengi bir hüzünle býrakýrken evin anahtarlarýný
-senden gitmek bile güzel” dedi
tam bir þeyler geveleyecektim
iþaret parmaðýný getirip dudaklarýmýn üstüne
söze dair ne varsa mühürledi
içimden bir Eylül geçti
bütün yapraklarýný döktü içime
g i t t i...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.