Araf

göðün gümüþ kadehinden
anason kokulu bir yaðmur dökülüyor þehre
hafif yalpalayan
kafasý güzel bir yaðmur

ýslak caddelerde þýk giyimli bir gölgeyim

hangi kaldýrýmdan yürüsem sensizlik sýçrýyor üstüme
hangi saçaða sýðýnsam yokluðun giriyor koluma
üstelik üþüyorum…
senden kalan sýcaklýðý çoktan tükettim
artýk aðustosta buz kesiyorum

sürüden sürülmüþ bir kýlýç balýðý gibi yalnýzým

sen bilmezsin bendeki yalnýzlýðý
yalnýzlýk benim cehennemim
yalnýzlýk benim iðneli fýçým
yalnýzlýk benim arsýz misafirim

her gece gelir usulca çalar kapýmý
aþüfte bir yosma gibi girer koynuma
unut diye fýsýldar kulaðýma u n u t…

unutmam seni, u n u t a m a m

sahibinin mezarýndan gidemeyen köpekler gibi
gidemem senden
mevsimler bitse, yollar bitse, ben bitsem de
düðüm düðüm baðladýðým aþkýmý
iplik iplik sökemem

ah yarým kalmýþ avazým
bir kez öldürsem bin kez diriltirim içimde seni
araf’ta kalmýþ bu sevdayý
canlý canlý gömemem





Sosyal Medyada Paylaşın: