İNSANLIKTAN KAÇIŞ

Bir tiksinti geliyor dünyada yaþadýkça
Ýnsanlarla aramý açýyorum günbegün
Ölüsünden korkulan baþka ne var açýkca
Dirisinden de artýk kaçýyorum günbegün

Muhammed’i (sav) koruyan örümceðin aðýdýr
Yunus’u da saklayan bir deniz balýðýdýr
Bizi kuyuya atan insan gaddarlýðýdýr
Yusuf’ça kuyu suyu içiyorum günbegün

Ýnsan gýpta ediyor ota kuþa böceðe
Yunus Emre bu yüzden sormuþ sarý çiçeðe
Ýnsanlýktan arýnýp gitmek için gerçeðe
Bazen ebabil olup uçuyorum günbegün

Bir aðaç bir dað görsem yumuþuyor hislerim
Ýnsanla uðraþmaksa gider bir kuþ beslerim
Çatýya düþen yaðmur en huzurlu seslerim
Dinliyorken kendimden geçiyorum günbegün

Doða tabiat derim düðün dernek yerine
Daða taþa bakarým bakmaktansa birine
Gayet açýktýr fikrim, gitmem fazla derine
Ýnsanýn gayrýsýný seçiyorum günbegün

Kabakçý sen kendini, kendin ile tanýþtýr
Bu insanlýktan kaçýþ, sanma bir aldanýþtýr
Bu tiksinti belki de aslýmýza dönüþtür
Geldiðimiz topraða göçüyorum günbegün

Hakiki Kabakçý
Sosyal Medyada Paylaşın: