MISRALARIM
Ben ölürsem ara sýra okuyun
Mýsralarým boynu bükük kalmasýn.
Göz önünde gölge bir yere koyun
Kara yazýlarýn rengi solmasýn...
Mýsralara koca ömrü sýðdýrdým
Gözlerimden yaðmur, dolu yaðdýrdým
Ecel gelip derse, kalemi kýrdým
Kenarda, köþede ziyan olmasýn.
Bazý mutluluðum, bazý kederim
An olur dostlara sitem ederim
Bir çam gölgesine koyar giderim
Taþ koyun üstüne rüzgâr almasýn.
Çok yazdým, çok sildim, budur kalaný
Çok gördüm, yaþadým yoktur yalaný
Bulursanýz verin kýymet bileni
Bilmeyen boþ yere nazar kýlmasýn...
Sona eriþiyor yol adým adým
Emanettir size kalem, kaðýdým
Defterimde kalsýn hüznüm, aðýdým
Gelip mezarýmda beni bulmasýn.
Ben gönül gözüyle âlemi gezdim
Gönüllerde yanan ateþi sezdim
Merhem olmak için içeri sýzdým
Saklayýn sýrrýmý çok daðýlmasýn.
Yük oldu gönlüme garibin derdi
Mevlâ’m ayýrmadý bana da verdi
Yâ sabýr, yâ Þâfii þifânýn vird’i
Mevlâ’ya dayanýn kalp yorulmasýn.
Çok zaman dumanlý gönül daðlarým
Hüzün yol gösterir, söyler aðlarým
Ben kendi yaramý, kendim daðlarým
Kimsenin gönlüne hüzün salmasýn.
Tamamlarýz iyi, kötü hayatý
Çekerler kapýya bir tahta atý
Büyür mezarýmda ýsýrgan otu
Söyleyin dostlara sakýn yolmasýn.
Nuriye Akyol
2/2/2024
Görsel alýntýdýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nûriye Hsbk Akyl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.