Nakış

sen, Eylül yaðmurlarýný sevdiren
sihrinle, gri gökyüzümü, ýslak sokaklarýmý aydýnlýk eden

açtým pencerelerimi rahmete
çiçeklerimin boynu doðruldu göðsüne

kutluydu geliþin
eþ zamanlý kanatlandý semaya kuþlar
uçuþ uçuþ
sevinç sevinç

tadýn tuzuma
tuzun tadýma eridi

saçlarýma uzadý gece ve mavi nehirler

gülüþün, gülüþüme nakýþ
içini içime iþledi

düþ deðildi
yangýný baðýran gözlerin, ellerin
tastamam, kaçýþsýz
mumdan kayýklarýmý
ateþten denizlerine çaðýran...




Sude Nur Haylazca

(Vaha Sahra)

"Ve iyi bil ki, Ey Gönül! AÞK; ateþten bir denizi, mumdan kayýkla geçmektir…

Þeyh Galip"
Sosyal Medyada Paylaşın: