Fısıltı

Sen gidince, bir bulutun arkasýna saklanýr Ay.

Gül’ün nazýna öter de bülbül,
papatyalarý yolar maþuk.

Hiçbir çiçeði topraðýndan ayýrmam ben.

Seviyorsun, seviyorum.


Düðümlenip düðümlenip çözülen dilimiz.
Ruhumuza kör düðüm…


Bir adý da aþk pencerelerimizi yýkayan yaðmurlarýn.
Eylül derim, Ekimin ellerini çýrparsýn.

Göðün rahmetiyle
þafaðýn rahmine düþer,
doðarýz yýldýz yýldýz.




Gül üþüyünce,
bülbülün yuvasý tutuþur.




Ben titrerim gecenin alevinde.
Üç kere çaðýrýrým,
yangýn çýkar þehrimde.



Yüzüm yüzüne üþür, üþüþür üzerime gölgeler.



Nazýmdan geçilmez, sanýrsýn Sýrat.

Sevda, göz göze bakarken yangýn, küllerimizin alevinden yeniden tutuþuruz.



Sen gelirsin,
elin kolun dolu, dilinde can alan þiirler.
Ýçimden geçer maviler, kýrmýzýlar, morlar, yeþiller.


Topraktan gelir topraða döner bütün diller.



Þarkýlar söyleyip, ninniler fýsýldarsýn kulaðýma.
Göð(s)üne çekilir, ölürüm de uyumam!



Sude Nur Haylazca

(Vaha Sahra)

Sosyal Medyada Paylaşın: