Güz Güneşi
Bir güz güneþi çökmüþ þu þehre,
Nice ayrýlýk hikayelerini barýndýrýrmýþ da
Þu sokaklar,þu binalar,þu kaldýrýmlar...
Meðer ne geç anlamýþ,
Batmakta olan güne bakan insanlar...
Bilselerdi þu günün ardýnda
Bir ayrýlýk melteminin estiðini,
Yine ayný merakla,ayný þehvetle
Sarhoþçasýna,saatlercesine,günlercesine
Vakit öldürebilir miydi insanlar...
Güz güneþi vurur adýmlarýn arkasýndan
Sokak lambalarý yanýp söner ardýndan,
Ve gece olur,üstüne sirayet eder
Düðümleri yalnýzlýk,düðmesi ayrýlýk olan
Ýpekten bir kaftan...
Bir güz güneþi çökmüþ þu þehre,
Kimsenin elveda demek gelmemiþ içinden,
Herkes ürkmüþ,korkmuþ,çekinmiþ beki de...
Kimisi kurumuþ bir gül býrakmýþ ardýndan
Kimisi de firari bir mahkum olmuþ,
Kaybolan benliðinin arkasýndan...
En acýsý da kimisinin mahþere kalmýþ
Ayrýlýklarý da sevgileri de,
Geriye kalan ne olabilirdi ki
Mezar taþlarýndan,fotoðraflardan baþka...
Eðer tüm bunlarý bilebilseydi
Tahmin edebilseydi insan,
Birinin daha kalbini kýrar mýydý baþka...
Güz güneþi vurur adýmlarýn arkasýndan
Sokak lambalarý yanýp söner ardýndan,
Ve gece olur,üstüne sirayet eder
Düðümleri yalnýzlýk,düðmesi ayrýlýk olan
Ýpekten bir kaftan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.