Düþündüm taþýndým da sordum kendi kendime;
Yetmiþinden sonra köy, sevdasý nerden çýktý?
Ceddim gözden çýkarýp, çýkmýþ gelmiþ kentime;
Sebep; “güneþ çarýðý, çarýk ayaðý sýktý…”
Susuz geçen yazlarý, izleyip ince, ince!
Maziyi hatýrladým tekrar köye gelince!
Bizim kuzen muhtarýn, kendisinin kavlince;
Destek bitti, tüm köylüm ekip dikmekten býktý…
Halini sordum köyün, herkes boynunu büktü!
Þehir canýmý sýktý, köyse kalbimi söktü!
Söyleyin bu enkazý, yoluma kimler döktü!
Mukaddes vatanýmý, yüzükoyun kim yýktý…
Rabbim tüm kullarýnýn, birine bin verirdi!
Diksen kürek sapýný, keyfinden göverirdi!
Bir baksalar köyüme, demir olsa erirdi!
Ah! Bu can memleketim, ne kadar pir-ü paktý…
Ýnsan yaptýðý iþin, kazancýna bir bakar!
Kurumuþ mudur suyu, akýyor mu bu akar!
Halk, dizine vuruyor, acýsý beni yakar;
Beceriksiz yönetim, halkýn baþýný yaktý…
Söylenecek çok söz var, lakin sýrasý deðil!
Halkým; gelen seçimin üstüne biraz eðil!
Sürüye kýran girdi, daðýldý bütün aðýl!
Atýn o çoraplarý, yurdum çok fena koktu…
Karaman-2024/09
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.