BİL Kİ GÖLGEN DEĞİLİM BEN...

Aðaçlar kor yaðýyordu
Ve ben umudu kesik hayat mahkumu
Sokaklara atýlma isimsiz hecelere
Yüreðimi sarmýyordu.

Tutamadým durmazdým sanýrken
Kýþ mevsimi ,ateþ rengi isli bir dünya,

Ruhun alameti,
Duygulara doðru sesleniþi!

Aðaçlar duymuyordu!
Dallarýna sarýlmak ister korkusuz,
Kuþlar kanatlarý yaralý.
Ýnsan sevdiðini öyle düþünseler;
Dayanýr mýydý!
Kopan bir tek yapraðýn ýstýrabýný!
Anlayabiliyor olmalý.
Duyamýyor karanlýðý.
Eski romandan kaçýnýlmaz bir aný,
Ýzabel isim eski aþýðý,
Nuh tufaný saðanaðý aþký öyle olmalý.

Sebebi yok ölmenin!
Dahasý ince ayrýntý,
Aðaçlarý düþünüyor geceler.
Yýldýzlardan anlaþýlmaz yakarýþ,
Gençliðim , yarým kalmýþ aþkým.
Duvarlarýný sürülmüþ bitmek üzere,
Ruhumu çekip alsa keþke!
Aðaçlar duymasýn aðlayýþlarýmý!
Sokakta öyle garip,
Bir vurgun geriye kalýr yarým nefes,
Düþleri olmalýydýn insanýn.
Sabah bir köþede cansýz uyanmalýydý sevdiðinden habersiz,
Dallarý kaçýþmak üstünü örtmeliydi yapraklarý,
Sevgim,
Aðýrlaþan gökyüzü,
Damarlarýna kadar sokulmuþ adý yaþamak adlý þeysi!
Aðaçlarýn sözlerini hisseder gibi
Ömrüm,
Yaðmur altýnda sabahlamýþ bir histen,
Sözleri anlaþýlmaz hayali sevgiden,
Topraðým yanýnda güvendiðim tek sevdiðimden sen...

22/07/2024
Saat:23.00
YILMAZ SÜSLÜ...
Sosyal Medyada Paylaşın: