Liman

Ruhum sana aitmiþ gibi, ezelden evvele,
Demirledim sevgine, olmayan bir limana.
Öyle rotasýz bekliyorum, sahipsiz bir liman,
Da sen, belki, bir gün çýkarsýn karþýma,
Kayýp yýldýzlar gibi, sessiz ve derin.

Dalgalarýn fýsýldadýðý sýrlarla doluyum,
Her dalga, umutlarýmý kýyýya savuruyor.
Gözlerimde bir deniz, içinde kaybolduðum,
Yüreðimde bir ateþ, sönmeyen bir özlem.
Her gün güneþ doðuyor, ama ben karanlýktayým,
Yalnýzlýðýn gölgelerinde kaybolmuþ bir hayal.

Zaman geçiyor, ama ben hâlâ buradayým,
Sevdanýn haritasýnda kaybolmuþ bir yolcu.
Sadece rüzgarýn sesini dinleyerek,
Belki bir gün, yine bulurum seni.
Ve bu sahipsiz liman, tekrar can bulur.

Çiçekler açar doðada, ama ben solgunum,
Kalbimde bir bahar, ama sen yoksun.
Kýrýk dökük anýlar, bende birikirken,
Her hatýra bir dalga, beni boðuyor sanki.

Geceleri yýldýzsýz, karanlýk bir deniz,
Hayallerim, kaybolmuþ gemiler gibi.
Neden bitti bu hikaye, neden ayrýldýk,
Kelimeler, sanki denizden çekilmiþ kum.
Bir gün döner misin, o eski günlere,
Yoksa bu liman, sonsuza dek mi sahipsiz kalacak?

Belki bir yudum umut, belki bir gülüþ,
Kýyametin eþiðinde bekleyen bir ýþýk.
Sonsuz gökyüzünde, kaybolmuþ bir kuþ,
Dolaþýyor düþlerimde, adýný haykýran.
Bir gün, belki, rüzgarýn seni getirir,
Ve bu sahipsiz liman, aþkýnla dolup taþar.
Sosyal Medyada Paylaşın: