Lacivert Gece

Sunu;
Yýldýzlara tozu savuranlara…
...


Þimdi vakit denizi dinleme
Vaktidir
-Adam;
Güneþ’in batýþýna bak
Çið bir Mýsýr tanesi gibi
Öylece yitip gidiyor
Bulutlarýn ardýndan
-Kadýn;
Tahtadan kolyen
Göðsünde Demir’den kafes
Ve
Güneþ’in
Deniz’in
Þiirin
Tarihini yazan
Ak mendile bir aðýz dolusu
Zerreleri daðýtmýþtýn

Gözlerime bak !

Yakalayayým o kesif kalp
Aðrýsýný

Alnýn alnýma deðiyor
Öpüyorum en hoyrat halimle
Açýlýyor sonsuz kapýsý
Perdesi Çiçekle örtülü odamýn
Soðuk sevdalara meyilli
Yeþil dallarým

Çat diye çatlýyorum !

Ne yazýyorsam
O ýþýðý yak bana
Gözü ateþ kadýn
Dimdik durayým

Bir Çýnaraltý viranesinde
Heykeltýraþ’a aðýtken
Heykel
Binlerce çekiçte
Söyleyeyim o þarkýyý
Kirpiklerim ýslak

Üsküdar’da bir karanfili vurdular
Kollar kenetliydi
Zaman yenmiþti A’ný
Kan ;
Sýcaktý
Ateþti
Özlemdi

Kanadým
Usul usul kanadým


-Sar yaramý
Bir heykel kalayým
Laciverte çalan

Savur bu aymaz düþleri
Ýpi kopan uçurtma gibi
Takýlayým
O kýrmýzý geminin direðine
Denizaþýrý
Gün olayým
Tutayým elini

Gelgit içinde yaþamalý demiþti
Ak sakallý þair
Devam etmiþti
Aþk ;
Keman telinde yürümekse
Hiç bilmediðin þarkýnýn
Ortasýnda
’Es’lenmekti aþk
Sýfýr görüþlüydü aþk
Üþümendeydi aþk

-Ve dilimde
Susarak haykýrmaktý
Aþk...
Sosyal Medyada Paylaşın: