Mezarlık 2

Zifiri karanlýkta bir mezarýn baþýndayým,
Hava soðuk, rüzgar ciðerime iþliyor.
Yaðmur hafiften dans ediyor,
Aðaç dallarý çatýrdýyor.
Ben uyuz, titreyen bir it,
Kuyruðu kesik siyah kedi...

Karanlýðýn derinliklerinde kaybolmuþum,
Gölge gibi sarkýyor üzerime korkularým.
Her bir damla, acýnýn melodisini fýsýldýyor,
Topraðýn kokusu, yaþamýn sonunu hatýrlatýyor.
Bir zamanlar burada yankýlanan hayat,
Þimdi sessizliðin kollarýnda hapsolmuþ.

Gecenin aðýrlýðý, göðsümde bir taþ gibi,
Yýldýzsýz bir örtü sarýyor her yeri.
Her köþede bir aný, bir hayal saklý,
Ama hepsi, karanlýðýn kollarýnda kaybolmuþ.
Gözlerim karanlýkta parlayan bir ýþýk arýyor,
Ama bulamýyorum, yalnýzlýðým derinleþiyor.

Bir kedi, kuyruksuz; ama onurlu,
Bir it, titreyerek ama hayata tutunarak.
Karanlýðýn içindeki çýðlýklar,
Geçmiþin yankýlarý, ruhumda yankýlanýyor.
Bir dostun gülüþü, bir sevdanýn hatýrasý,
Hepsi buranýn soðuk topraklarýnda kaybolmuþ.

Korkunun pençesinden sýyrýlmak isterim,
Ama mezarýn soðuk nefesi, beni sarýyor.
Rüzgarýn uðultusu, geçmiþin yankýsý,
Her bir aný, bir yük gibi omuzlarýmda.
Zifiri karanlýkta, ben yine buradayým;
Bir mezarýn baþýnda, hayallerimle savaþýyorum.

Bir zamanlar burada mutluluk vardý,
Þimdi sadece sessizlik ve hüzün var.
Geceye karþý duyduðum bu derin özlem,
Bir çýðlýk gibi yankýlanýyor karanlýkta.
Her þey geçici, her þey sona eriyor,
Ama hatýralar, ruhumda bir yara açýyor.

Küçük bir ýþýk, belki umut, belki hayal,
Gözlerimin önünde parlýyor, ama ulaþamýyorum.
Baharýn sýcak günleri, þimdi birer hayal,
Kýþýn soðuk nefesi, içimde bir yaradýr.
Zaman geçtikçe, her þey siliniyor,
Ama ben burada, yalnýzlýðýmda kalýyorum.

Bir mezarýn baþýnda, ruhumla yüzleþiyorum,
Karanlýk, beni sararken, geçmiþi hatýrlýyorum.
Bir nefes, bir fýsýldama; hayatýn sesi,
Ama ben yine karanlýkta kaybolmuþum.
Zifiri karanlýkta, hayallerim peþinde,
Kuyruðu kesik kedi gibi, yalnýzlýðýmla savaþýyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın: