Öyküler yazýlýr gecenin karanlýðýnda, Susuz kalýr saatler. Birden ölüm eline alýr kalemi! Yazýlan tüm cümle hisleri. Yazýlmasý çok da mühim deðildi. Yazýlasý ruhun düþlere olan derinliði, Alýn teri dökülmüþ Daðlarda kopan kelimelerin ki emri!
Vakti öyle fazla deðildi. Kapý eþiðine doðru giden her þeyi, Belki zamaný belli deðil Güneþle baþlayacaðý her Gök kubbeyi! Küçülen daha öpülmemiþ gözleri.
Sayfalarca gömülen, Daha hayat çýkartmaz kalemin içlerinden, Bir sevda için vurulmuþ yatar gölgem!
Peki öyle deðil! Soðuk bir kýþ sabahýnýn emrine girmek ki öyle deðil! Yaþanmamýþ arzularýn satýrlarýna öyle hisleri, Vurgun bir ruya sabahý, Kahvehane masalarýnda içilen o ilk yudumluk demi. Anlayamaz ömrüne düþen, Bir kaza kurþunuyla , Ebediyen gelmeyen.
Hayat öyle bir öykü ki!
Sevgiden kopacak her düþleri Bir zaman
Ölümle kesiþme ihtimali...
16/01/2024 14.00 YILMAZ SÜSLÜ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.