BANA GİTMEYİ SEN ÖĞRETTİN
Bana dudaklarýnda ölmeyi,
Ona dudaklarýnda yaþamayý öðrettin
Bana saçlarýndan düþen tel olmayý
Ona saçlarýnda baharý koklamayý öðrettin
Ve þimdi anlýyorum bir daðýn
Avuçlarým içinde nasýl ufaldýðýný…
Þimdi yaþýyorum mezardaki yalnýzlýðýmý
Urgandaki gurbette yaþamaktýr,
Ellerinden dökülen bir pýnarda
Susamak.
Bana güllerin yalnýzlýðýný sen öðrettin
Kuruyan yapraklarda eylül uykusu olmayý
Gözlerimde beliren fedakâr karanlýðý
Sen verdin kan renginde gözyaþlarýmý
Sana verdiðim son güldür bu þiir
Gözlerimde nisan mavisi denizi tüketirken
Sen kirlettin gökyüzündeki beyaz bulutlarý
Bana aþký sen öðrettin,
Boþluðunda ürperdiðim gecelerde
Yanýma sokulan hayalinle…
Sen baþkasýnda gülerken
Gözyaþlarým nöbet tutardý
Gecenin simsiyah mavisinde
Eþini bekleyen bir kuþa çevirdin yarýnlarýmý
Beklemek hiç bu kadar acý olmamýþtý
Ellerimde hiç kýrmýzý bir gül solmamýþtý.
Þimdi gecenin yoksul kaldýrýmlarýnda aðlýyor serçeler
Bana saçlarýndan tutunmayý öðretseydin
Sihirli bakýþlarýna doðan güneþi çalmasaydýn giderken
Ben böyle susmazdým dilime düþmezdi hüzün
Benim aynam sendin, suretimdi ay gibi parlak yüzün
Bana yalnýzlýðý öðrettin baþka bir þehre giderken
Ona vuslatýn nehrinde seni içmeyi.
Aþk birazda beklerken sevgiliyi
Yalnýzlýðý öðrenmektir usulca ve sessizce
Sevgilinin ruhunu hayaline üflemektir.
Sonrasý sadece þiirdir gerisi destan veya roman.
Ey sevgili benim sevgim gerçekti bir ceylanýn su içiþi kadar
Ama anladým ki seninki sadece yalan
Sevgim üzerse seni bir gün baþka kollarda
Bir gün gidersem yüreðinden,
Boþa aðlama üzülme
Ve þunu sakýn unutma;
Bana gitmeyi sen öðrettin.
9 10 2008
Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.